Είναι κοινό μυστικό: στη Λεπτοκαρυά δεν υπάρχει πια νυχτερινή ζωή. Η νεολαία, αν δεν βρει κάτι ενδιαφέρον εδώ – στην παραλία ή στον πεζόδρομο πάνω από την πλατεία – αναγκαστικά φεύγει. Και μαζί της φεύγουν και έσοδα, ζωντάνια, ελπίδα.
Χθες το βράδυ, γίναμε μάρτυρες μιας όμορφης βραδιάς: η αυλή του 1ου Δημοτικού Σχολείου γέμισε με 2.000 ανθρώπους, ντόπιους και επισκέπτες. Πολωνική νεολαία, απο Σερβία, Γερμανία, ΗΠΑ συμμετείχε με ενθουσιασμό. Ένα παραδοσιακό γλέντι που άξιζε.
Και όμως, λίγο πριν τις 2 π.μ., η αστυνομία – κάνοντας το καθήκον της – σταμάτησε τη μουσική. Δόθηκε παράταση μιας ώρας με χαμηλότερη ένταση, αλλά ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει να φεύγει. Μαζί κι εγώ.
Φεύγοντας, σκέφτηκα:
Τόσος κόπος, τόση συμμετοχή, και όμως... κάτι δεν πάει καλά.
Μήπως αλλάζει ο χαρακτήρας του τουρισμού και εμείς δεν το βλέπουμε;
Μήπως οι συνεχείς καταγγελίες έφεραν αυτό το αποτέλεσμα; Μήπως φταίει ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλαίσιο για το τι επιτρέπεται και πού;
Δεν είναι θέμα «νόμου ή ανομίας». Είναι θέμα κατεύθυνσης και οράματος:
Θέλουμε έναν τόπο ζωντανό ή μόνο ήσυχο;
Θέλουμε νέους ανθρώπους ή μόνο παραθεριστές της ησυχίας;
Μπορεί να υπάρξει ισορροπία, με σεβασμό στους κατοίκους και στον επισκέπτη;
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Αλλά χωρίς διάλογο και σχέδιο, θα μένουμε με την απορία.
Εσείς τι λέτε; Πού πάμε;
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Σ Γιάντσιος πρώην αντιδήμαρχος Ανατολικού Ολύμπου Κάτοικος Λεπτοκαρυάς
